|
Ζωρζ Πισάρ
(Georges Pichard, Paris, 17 Ιανουαρίου 1920 – Paris, 7 Ιουνίου 2003) Γάλλος σχεδιαστής σχεδιοϊστοριών (κόμικς), οι περισσότερες των οποίων κατατάσσονται στα άκρα του ερωτισμού, δημιουργός των ηρωϊδων «Μπλάνς Επιφανί» («Blanche Epiphanie»), «Πωλέτ» («Paulette»), «Κόκκινη Κοντέσσα» («La Comtesse rouge»), κ.ά
που παρωδούσαν τους τυπικούς χάρτινους «υπερήρωες» της εποχής, η «Ténébrax» (που δημοσιεύθηκε στο βραχύβιο περιοδικό σχεδιοϊστοριών «Chouchou») και η «Submerman» (που δημοσιεύθηκε στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Pilote»). «ΜΠΛΑΝΣ ΕΠΙΦΑΝΙ» Έχοντας ήδη συνεργαστεί με τον σεναριογράφο Ντάνι Ντυμπός (Danie Dubos) στην παραγωγή της τολμηρής σχεδιοϊστορίας «Lolly-strip», που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες το 1966 στο περιοδικό «Le Rire», ο Πισάρ ζήτησε τώρα από τον Ζακ Λομπ ένα πιο ερωτικό και προκλητικό κείμενο, με αποτέλεσμα την δημιουργία της περίφημης ηρωϊδας «Μπλανς Επιφανί» («Blanche Epiphanie»). Οι περιπέτειες εκείνης της χυμώδους «ορφανής παιδίσκης» που ολοένα έπεφτε στα χέρια διαφόρων εκμεταλλευτών δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1967 σε συνέχειες στην ημερήσια εφημερίδα «Φρανς Σουάρ» («France-Soir») και μετά στο περιοδικό «V Magazine» το 1968. Η εν λόγω σχεδιοϊστορία (που στην Ελλάδα δημοσιεύθηκε μία δεκαετία αργότερα, σε συνέχειες στο περιοδικό «Ταχυδρόμος») προκάλεσε αμέσως τις οργισμένες αντιδράσεις των συντηρητικών της Γαλλίας. «ΠΩΛΕΤ» Απτόητος από τις αντιδράσεις ο Πισάρ, που σε σενάριο του Λομπ είχε ήδη εκδώσει στο ιταλικό περιοδικό «Linus» μία ακόμη περιπέτεια («Ulysse»), συνέχισε προς την ίδια κατεύθυνση, προχωρώντας όμως σε ολοένα και τολμηρότερο επίπεδο, τόσο σε επίπεδα μορφής όσο και σεναρίου. Έχοντας ήδη κάνει προκλητικότερες τις γυναικείες μορφές του, ψηλές, καλοφτιαγμένες με τονισμένα χαρακτηριστικά που άγγιζαν την μετέπειτα (από το 1980 και μετά) «γκόθικ» υποκουλτούρα, αυτή την φορά ζήτησε σενάριο από τον σχεδιαστή και σεναριογράφο Ζωρζ Βολίνσκι (Georges Wolinski, 1934 -), μέσα από το οποίο γεννήθηκε η ακόμα προκλητικότερη ηρωϊδα «Πωλέτ» («Paulette», που στο πρόσωπο θύμιζε την σεξοβόμβα της εποχής Μπριζίτ Μπαρντό), οι περιπέτειες της οποίας άρχισαν να δημοσιεύονται το 1970 σε συνέχειες στο θρυλικό μηνιαίο περιοδικό σάτιρας και σχεδιοϊστοριών «Charlie Mensuel» (που κυκλοφόρησε από τον Φεβρουάριο του 1969 έως τον Φεβρουάριο του 1986).
Η «Πωλέτ» ξεσήκωσε μεγαλύτερη αντίδραση εναντίον της από όσο η «Μπλανς Επιφανί». Συντηρητικοί δεξιοί πολιτικοί, όπως οι Jean Royer και Michel Debré κατήγγειλαν τους δημιουργούς της ως διαφθορείς των ηθών και ζήτησαν την απαγόρευση της κυκλοφορίας της, πράγμα που άτυπα πραγματοποιήθηκε σε πολλά σημεία διάθεσης στις πιο συντηρητικές περιοχές της Γαλλίας. ΕΡΓΑ S/M Ο Πισάρ συνέχισε ωστόσο να κάνει ακόμα πιο προκλητικά τα έργα του. Μετά από μία σχεδιοϊστορία που κυμαινόταν στα πλαίσια των όσων είχαν προηγηθεί, ήλθε το 1975 η νέα ακραία του ηρωϊδα «Caroline Choléra» (σε κείμενο του Ντυμπός), που πρωτοδημοσιεύθηκε στο θρυλικό περιοδικό σχεδιοϊστοριών «L’ Écho des savanes» και μετά ήλθε η ανοικτά σαδομαζοχιστική σχεδιοϊστορία με τις ανείπωτες περιπέτειες μιας «Μαρίας - Γαβριέλας» του 18ου αιώνα που από αριστοκράτισσα είχε καταλήξει σκλάβα κάποιων πονηρών καλογριών («Marie-Gabrielle de St Eutrope»). Η «Μαρία - Γαβριέλα» δοκίμασε βίαια τα γαλλικά όρια αντοχής των ελευθεριών της έκφρασης: το 1977 η έκδοση σε βιβλίο απαγορεύθηκε να κυκλοφορεί σε περίπτερα και βιβλιοπωλεία Από εκεί και μετά ο Πισάρ αποδόθηκε στο σχεδίασμα ολοένα και πιο ακραίων ερωτικά σχεδιοϊστοριών, οι οποίες τον καθιέρωσαν ως έναν από τους κορυφαίους δημιουργούς στον χώρο του φετιχισμού, του σαδομαζοχισμού και του δίπολου υποταγή – κυριαρχία. Φανερά επηρεασμένος από τον αιρετικό δημιουργό της «αρτ νουβώ» Μπήαρντσλεϋ (Aubrey Vincent Beardsley, 1872 – 1898) και τους αμερικανούς «αντεργκράουντ» δημιουργούς Ρόμπερτ Κραμπ (Robert Crumb) και Έρικ Στάντον (Eric Stanton), απεικόνισε δίχως ενδοιασμούς ουκ ολίγες ακρότητες και κατέθεσε έντονο γυμνό μέσα από ιδιαίτερες μορφές, άμεσα αναγνωρίσιμες ως δικές του. ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΛΑΣΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ Προς το τέλος του βίου του ασχολήθηκε και με εικονογραφική απόδοση δικών του, εξ ίσου προκλητικών, σεναρίων («L'usine», «Maison de Correction Princesse Melanie», κ.ά.), αλλά και πολλών κλασικών έργων. Εικονογράφησε την «Κάμα Σούτρα» του Βατσιαγιάνα, καθώς και έργα του Απολλιναίρ («Les Exploits d'un jeune Don Juan»), του Ντιντερό («La religieuse»), του Ζολά («Germinal»), κ.ά. Πέθανε στο Παρίσι ξημερώματα Σαββάτου 7 Ιουνίου 2003, σε ηλικία 83 ετών. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: «Ténébrax», 1963, κείμενο του Jacques Lob «Submerman»,1964, κείμενο του Jacques Lob «Lolly-strip», 1966, κείμενο του Danie Dubos «Blanche Epiphanie», 1967, κείμενο του Jacques Lob «Ulysse», 1968, κείμενο του Jacques Lob «Paulette», 1970, κείμενο του Georges Wolinski «James du Tiers Bond -Ah! ca ira Sahara», 1975, κείμενο του Francoise Prévost «Caroline Choléra», 1975, κείμενο του Danie Dubos «Marie-Gabrielle de Saint-Eutrope», 1977 «Édouard + La Réserve», 1978, κείμενο του Jean-Pierre Andrevon «L'usine. Les Aventures De Fadette Et Violetta », 1979, κείμενο του ιδίου «Ceux–là», 1980, κείμενο του Jean-Pierre Andrevon «Les manufactures», 1980, κείμενο του Faraldo «Carmen», 1981, κείμενο του Prosper Mérimée «Bornéo Jo», 1983, κείμενο του Danie Dubos «La Comtesse rouge», 1985, κείμενο του Léopold Sacher Masoch «Les Sorcières de Thessalie», 1985 «La fleur de lotus», 1987, κείμενο του Jin Ping Mei «Marlène et Jupiter», 1988 «Madoline», 1990 «Les Exploits d'un jeune Don Juan», 1991, κείμενο του Guillaume Apollinaire «Le Kama Soutra», 1991, του Vatsyayana «Trois filles de leur mere», 1992, του Pierre Louys «La voie du repentir», 1992 «La religieuse», 1992, νουβέλα του Denis Diderot «Germinal», 1992, του Emile Zola «Maison de Correction Princesse Melanie», 1999, κείμενο του ιδίου ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ: ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" ΚΕΙΜΕΝΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" (1980 - 1993) |
