 Ονειρομηχανή. Dreamachine. Μία σύλληψη που ο Brian Gysin την ήθελε σαν το μη χημικό ψυχοδηλωτικό εργαλείο της δεκαετίας του ’60, πράγμα που όμως δεν συνέβη. Ίσως γιατί «τρομάζει τους ανθρώπους», όπως ο ίδιος το ’πε κάποτε στο Παρίσι, στον γνωστό και μη εξαιρετέο Jon Savage. Εξαιτίας του γεγονότος ότι η Ονειρομηχανή καταπιάνεται με την προς τα μέσα όραση, δηλαδή ένα πανίσχυρο υπερσύνολο εκείνου που τόσο δέος προκαλεί κάτω από την ονομασία «ενόραση». Η Αικατερίνη των Μεδίκων έπαιρνε πριν από κάποιους αιώνες τις αποφάσεις «της» μετά από τις προφητικές «εκτιμήσεις» του γνωστού Μισέλ ντε Νοστρντάμ που έφθανε στην απαιτούμενη έκσταση χρησιμοποιώντας απλά (στα μέσα του 16ου αιώνα) το πεντακάθαρο φως του ήλιου, σκιασμένο περιοδικά από συνεχείς κινήσεις των απλωμένων δακτύλων του που δημιουργούσαν στα κλειστά του βλέφαρα ένα αποτέλεσμα ανάλογο εκείνου της Ονειρομηχανής. Η Ονειρομηχανή βασίζεται στις λειτουργίες των ανεξερεύνητων περιοχών του ανθρώπινου νου που, τουλάχιστον από όσα σήμερα γνωρίζουμε, μονοπωλούνται από τα μήκη κυμάτων Άλφα, καθώς η συγκεκριμένη συσκευή κατορθώνει να μεταδίδει «σήμα» στις απειροελάχιστες χρονικές μονάδες που ένας παρόμοιος ερεθισμός απαιτεί. Μιλάμε για 8 έως 13 «σήματα» ανά δευτερόλεπτο και μάλιστα εδώ, στην περίπτωση της Ονειρομηχανής, η εκπομπή αυτή είναι συνεχής και σταθερότατη αφού η υποβολή μπορεί να κρατήσει ακόμα και ώρες ή εικοσιτετράωρα (!) και διακόπτεται μόνο μετά από το απλό άνοιγμα των ματιών του ατόμου που την χρησιμοποιεί. Η εμπειρία μπορεί να φθάσει σε πολύ βαθιές κλίμακες της προς τα μέσα όρασης, σε σημείο που να προβληθούν στα αισθητήρια του χρήστη όνειρα παρόμοια ή εφάμιλλα με τα αυθεντικά που προσφέρουνε οι στιγμές του Rapid Eye Movement (R.E.M.) σε όλα τα ζωντανά όντα εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων. Σε επίμονη δε υποβολή έχουμε επαναπροβολές της προσωπικής μνήμης και σύντομα η όραση εξελίσσεται σε «καθολική», καθώς η οθόνη προβολής της πλέον γίνεται σφαιρική, μεταφέροντας το άτομο στο κέντρο της συνείδησής του, η οποία εδώ πλέον εικονοποιείται. Ο ίδιος ο Brian Gysin θα πει κάποτε σχετικά: «»Συχνά εμφανίζονται όλα τα σύμβολα των γνωστών μας θρησκειών, σταυροί, μάτια της Ίσιδος, και όλα κυματίζουνε μπροστά σου μαζί με όλα τα ανάλογα σύμβολα, σαν να επαληθεύεται ο Jung που θεωρούσε αυτά τα σύμβολα κοινόκτητα, μέσα στην πανανθρώπινη συνείδηση…» Η
προσωπική μας εμπειρία με την
Ονειρομηχανή, αν και χρονικά σύντομη, μας έχει ήδη
πείσει ότι αυτή η σύλληψη
του Gysin, είναι κάτι το τρομερά δυνατό που
βρίσκεται χιλιετίες μπροστά
από τον παιδισμό των πιο «προχωρημένων»
φωτορρυθμικών και την ανεπάρκεια
φωτογραφήσεων «άσπρου ήχου» τις οποίες προσκυνάνε οι
New Age σπιριτουαλιστές.
Η Ονειρομηχανή αποτελεί εκείνο ακριβώς που την ήθελε
ο εφευρέτης της, δηλαδή
ένα σίγουρο, ασφαλές και ισχυρό μέσο κατάκτησης της
δημιουργικής έκστασης
και προσωπικά μας αφήνει πολύ αδιάφορους το γεγονός
πως δεν έτυχε σπουδαίας
υποδοχής και αποδοχής στις 3 (4) τελευταίες
δεκαετίες.
Ιερή
Φυλή Διαγαλαξιακών
Ταξιδευτών
(Δημοσιεύθηκε
στο 23ο τεύχος του περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη»,
καλοκαίρι 1990)
 ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ: ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΨΥΧΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" ΚΕΙΜΕΝΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ, ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ" (1980 - 1993) |