Όπως φαίνεται μέσα από το βιβλίο του «Discorsi Accademici», που πρωτοεκδόθηκε το 1789 και ανατυπώθηκε το 1799, ο Κιρίλο ευαισθητοποιήθηκε στο ζήτημα της κοινωνικής αδικίας έπειτα από επισκέψεις του σε φυλακές και νοσοκομεία. Η απαγόρευση το έτος 1793 κάθε είδους φιλολογικών ή επιστημονικών συγκεντρώσεων και συζητήσεων από τον βασιλιά Φερδινάνδο, η απαγόρευση όλων των γαλλικών βιβλίων, η παρακολούθηση 50.000 «υπόπτων» από τους χαφιέδες της αστυνομίας και η φυλάκιση δεκάδων ανθρώπων που θάβονταν ζωντανοί σε υπόγεια μπουντρούμια, κοιμούμενοι στο χώμα και συντηρούμενοι μόνο με ψωμί και νερό για την απλή κατοχή ενός γαλλικού βιβλίου ή για ένα απλό εγκώμιο του Ρουσώ, έδωσαν στον Κιρίλο να καταλάβει ότι εκείνο το είδος κοινωνίας έπρεπε να ανατραπεί.

Με την άφιξη του γαλλικού στρατού στην Νάπολη και την συνακόλουθη ανακήρυξη της βραχύβιας «Παρθενόπιας Δημοκρατίας» («Repubblica Partenopea», 23 Ιανουαρίου 1799 – 13 Ιουνίου 1799), ο Κιρίλο συμμετείχε παρά τους αρχικούς δισταγμούς του στην προσωρινή κυβέρνηση. Όταν τον Ιούνιο του ίδιου έτους οι Γάλλοι εγκατέλειψαν την «Παρθενόπια Δημοκρατία» στην μοίρα της, οι ελαφρά οπλισμένοι δημοκρατικοί πολιορκήθηκαν σε διάφορα κάστρα από τους υπό τον καρδινάλιο Fabrizio Ruffo (1744 - 1827) οπαδούς της μοναρχίας και του Χριστιανισμού και, όταν έκαναν το λάθος να παραδοθούν με όρους να γίνει σεβαστή η ελευθερία και η ζωή τους, κλείστηκαν κατ’ απαίτηση του Άγγλου ναυάρχου Νέλσωνα και του βασιλιά Φερδινάνδου κατά χιλιάδες στην φυλακή (περίπου 8.000 άτομα) και από αυτούς 222 καταδικάστηκαν σε ισόβια δεσμά, 322 σε μικρότερες αλλά πολυετείς φυλακίσεις, 360 σε εξορία και 105 θανατώθηκαν με δημόσιο απαγχονισμό. Ανάμεσά τους απαγχονίστηκε και ο Κιρίλο στις 29 Οκτωβρίου 1799 (μαζί με τους συναγωνιστές του Φραντζέσκο Μάριο Παγκάνο, Francesco Mario Pagano, 1748 – 1799, Γεώργιο Πιλιατσέλι, George Pigliacelli και Ιγνάτιο Κιάϊα, Ignazio Ciaia, 1766 - 1799) στην Piazza Mercato της Νάπολης, παρά την υποκριτική προσπάθεια της Λαίδης Χάμιλτον, συζύγου του Άγγλου πρέσβη στην Νάπολη, να τον σώσει.

ΚΥΡΙΑ ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: 

«Αd botanicas institutiones», 1771
«De essentialibus nonnullarum plantarum characteribus», 1784
«Plantarum rariorum regni Neapolitani fasciculus», 1788 – 1793
«Entomologiae neapolitanae specimen primum», 1787 – 1792
«Discorsi Accademici», 1789, 1799

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: 

Cantimori Delio, «Utopisti e riformatori Italiani, 1794 - 1847», Florence, 1943

Cantimori Delio, «Giacobini Italiani», τόμοι 3, Bari, 1956 – 1964

Conforti Luigi, «Napoli nel 1799», Naples, 1889

Giglioli Constance H. D., «Naples in 1799. An account of the revolution of 1799 and the rise and fall of the Parthenopean Republic», London, 1903

Gutteridge H. C. ed., «Nelson and the Neapolitan Jacobins», London, 1903